گردشگری به عنوان یک پدیده اجتماعی و اقتصادی، از ابتدای تاریخ بشر وجود داشته است. در دوران باستان، انسان‌ها به دلایل مختلفی از جمله تجارت، جنگ و جستجوی منابع جدید، به سفر می‌رفتند. مسیرهای تجاری مانند جاده ابریشم و مسیرهای دریایی، نه تنها به تبادل کالاها کمک کردند بلکه باعث تبادل فرهنگی و اجتماعی نیز شدند.

در دوران یونان باستان، گردشگری به شکل جدیدی ظهور کرد. یونانی‌ها به برگزاری جشنواره‌ها و مسابقات ورزشی در مکان‌های مختلف علاقه‌مند بودند و این رویدادها باعث جذب بازدیدکنندگان از نقاط مختلف می‌شد. همچنین، رومی‌ها با ساخت جاده‌ها و زیرساخت‌های مناسب، سفر به نقاط مختلف امپراتوری را تسهیل کردند و به این ترتیب، گردشگری رونق بیشتری یافت.

با ورود به دوران میانه، گردشگری به دلیل جنگ‌ها و ناامنی‌ها کاهش یافت. اما در قرن پانزدهم و شانزدهم، با رونق تجارت و کشف سرزمین‌های جدید، دوباره گردشگری به اوج خود رسید. سفرهای اکتشافی و کشف قاره‌های جدید، به گسترش افق‌های فرهنگی و اجتماعی کمک کرد.

در دوران معاصر، با پیشرفت فناوری و حمل و نقل، گردشگری به یکی از بزرگ‌ترین صنایع جهان تبدیل شده است. سفرهای هوایی، اینترنت و رسانه‌های اجتماعی، دسترسی به مقاصد گردشگری را آسان‌تر کرده و باعث افزایش تعداد گردشگران در سطح جهانی شده است. امروزه، گردشگری نه تنها به عنوان یک فعالیت تفریحی، بلکه به عنوان یک منبع اقتصادی مهم برای بسیاری از کشورها شناخته می‌شود.

به طور کلی، گردشگری از ابتدای تاریخ تا دوران معاصر، همواره در حال تحول بوده و تأثیرات عمیقی بر فرهنگ، اقتصاد و جامعه بشری داشته است.